Wynika to z niskiej energii jonizacji metali. Łatwiej jest im uwolnić kilka elektronów z zewnętrznej powłoki, aby uzyskać konfigurację gazu szlachetnego, zamiast zużywać kilka. Jednak różnica między jonowym a polarnym wiązaniem kowalencyjnym jest zawsze prążkowana.

Ponownie, nie jest prawdą, że metale w ogóle nie tworzą wiązań kowalencyjnych. Chyba nigdy nie słyszałeś o poczwórnej wiązaniu lub o wiązaniu δ. Istnieje kilka przykładów, takich jak $ \ ce {K2 [Re2Cl8] · 2H2O} $ i hydrat octanu chromu (II).

1. D-metale luzem, a zwłaszcza związki międzymetaliczne, często mają znaczące wiązanie kowalencyjne.
2. Ściśle mówiąc, wiązanie metali jest w pewnym sensie rodzajem wiązania kowalencyjnego. Powszechnie wiadomo, że 3 lub więcej atomów może być związanych jedną parą elektronów, jak jon $ \ ce {H3 +} $. W metalach luzem podobne wiązanie działa dla elektronu walencyjnego.
3. Mówiąc ściślej, aby w pełni zrozumieć materię, należy rozważyć tę sprawę z pozycji teorii orbitali molekularnych.
   Załóżmy, że mają nanokryształ składający się ze 100 trójwymiarowych atomów pierwiastków. Z 400 orbitali wspomnianych atomów powstaje 400 orbitali molekularnych o ścisłym rozkładzie ich energii w zależności od kształtu i wielkości kryształu i komórki kryształu. Wtedy jedyną różnicą między metalami i niemetalami jest to, że metale mają półpełną grupę orbitali o tej samej energii (tzw. strefa przewodnictwa , podczas gdy niemetale mają tylko pełne i puste orbitale.

Niektóre metale w określonych warunkach tworzą struktury silnie związane kowalencyjnie.

Niektóre alotropy (fazy) metali nie mają właściwości metali, takich jak alfa-cyna. Powstaje w temperaturze około 13,2 stopni Celsjusza z czystą cyną - nie ma właściwości metalicznych i czystych wiązań kowalencyjnych.

Różnica między wiązaniem kowalencyjnym i metalicznym wygląda znacznie wyraźniej, gdy jest zapisana na papierze niż w prawdziwym świecie.

Jeśli weźmiesz elementy z grupy 15 od fosforu w dół i przeanalizujesz je, masz ' prawdziwe „wiązanie kowalencyjne dla jednego alotropu fosforu (białego, $ \ ce {P4} $) i„ prawdziwe ”wiązanie metaliczne bizmutu. Całe przejście w dół od fosforu - technicznie już obejmującego czerwone i czarne alotropy fosforu - jest przejściem od wiązania kowalencyjnego do wiązania metalicznego.

Jeśli spojrzysz na orbitalny obraz wiązania metalicznego, zobaczysz wyraźne podobieństwo do wiązanie kowalencyjne, z wyjątkiem tego, że nie masz do czynienia z dyskretnymi cząsteczkami, ale z ogromną siecią.

Po pierwsze! Metal tworzy wiązanie kowalencyjne. Jest to bardzo powszechne w metalach przejściowych, takich jak platyna, pallad.

Jednak nie jest to sposób, o którym mówisz. Zazwyczaj, gdy czyste atomy metalu łączą się ze sobą, preferują wiązanie metaliczne.